بِه با نام انگلیسی Quince از خانواده Rosaceae و  از جنس Cydonia بوده ،كه تنها یك گونه با نام  Vulgaris را دار است  و  بومی ایران و تركمنستان میباشد.

به درخت كوچكی است به ارتفاع حداكثر 5 متر، از 5-4 سالگی میوه تولید می كند و عمر آن به 50 سال می رسد. شاخه های جوان، برگها و پشت میوه از كركهای نرم سفید یا خاكستری مایل به قهوه ای پوشیده شده است. برگهای تخم مرغی یا تقریباً گرد یا بیضی نوكدار با قاعده گرد، گلها درشت و صورتی مایل به سفید، گلبرگها تخـم مرغی، دارای 5 كاسبرگ، 5 گلبرگ وگلهـای خـود بارورند. گلـها در انتهـای شاخكهای برگدار ظـــاهر می شوند. میوه بر حسب رقم گرد، تخم مرغی، گلابی شكل با رنگ زرد طلایی و در بعضی ارقام مایل به سبز و كركدار است.
اقلیم :
بِه در مناطق سردسیر و گرمسیر معتدل قابل كشت می باشد نیاز سرمایی بِه از سایر میوه های دانه دار كمتر است و بین 100 تا 450 ساعت زیر 7 درجه سانتیگراد می باشد. ظــهور شكوفه های به بسیار دیرتر از سایر میوه ها است. بهمین دلیل خطر سرمازدگی بهاره در این میوه بسیار كم است. 
خاك :
خاكهای نیمه سنگین رسی و شنی برای كشت درخت بِه مناسب است. خاكهای آهكی موجب عدم جذب آهن و ابتلا به زردی می شود كه این حالت در اراضی سنگین و زه دار هم مشاهده می شود. درخت بِه، به شوری خاك و آب مقاومتر از سایر میوه های دانه دار است. بِه تا حدودی به خشكی مقاوم است.
ازدیاد 
بِه از طریق پاجوش، قلمه، خوابانیدن و پیوند قابل تكثیر است. پایه های بذری بِه برای ارقام مرغوب به، زالزالك برای اراضی نامناسب و آهكی و Qb ، Qa وQc پایه های مناسب بِه می باشند. نوع پیوندهای شكمی و اسكنه ای در بِه متداول است.
كاشت :
فواصل كاشت به معمولاً 5*5 یا 6*5 در نظر گرفته می شود. اصولاً درختان بِه، به هرس زیادی احتیاج ندارند ولی برای فــرم دهی نهالها باید از ارتفاع 100-70 سانتیمتری زمین سربرداری شــــوند و در سال دوم 5-4 شاخه در اطراف شاخه اصلی انتخاب و بقیه حذف شوند.
ارقام بِه : در ایران حدود 10 رقم بِه شناسایی شده كه مهمترین آنها عبارتند از : بِه اصفهان، بِه نیشابور، بِه ترش آذربایجان، بِه مظاهری، بِه حاجی رفیعی

برداشت :
به از اوایل مهر ماه تا اواخر آبان
برداشت می شود كه معمولاً در میان میوه های ســردسیری آخـرین میوه ایست كه می رسد. برداشت با دست انجام می شود و زمان برداشت وقتی است كه رنگ میوه زرد و زرد طلایی شده باشد.
مصارف :
میوه بِه بعنوان تازه خوری مصرف ندارد و حدود 90% آن در صنایع مربا سازی و تهیه شربت كاربرد دارد. دانه به مصرف طبی دارد و در تخفیف سرفه، سینه درد از قدیم متداول بوده است. 
آفات و بیماریهای بِه در استان اصفهان :
آفات : از مهمترین آفات درخت بِه در استان میتوان به كرم بِه اشاره نمود كه دارای چندین نسل در طول فصل رشد می باشد.
بیماریها : از مهمترین بیماریهای درخت بِه در استان میتوان به پوسیدگی سفید 
ریشه اشاره نمود.
سطح كشت :
بر اساس آمار نامه سال 81-80 وزارت جهادكشاورزی سطح كشت بِه در كشور 4701 هكتار(1550 هكتار نهال، 16552 هكتار بارور) با متوسط عملكرد 1/11917 كیلوگرم در هكتار می باشد. مهمترین استانهای تولیدكننده بِه عبارتند از : اصفهان، كرمان، خراسان، فارس و گیلان.
سطح كشت بِه در استان اصفهان بر اساس آمار نامه سازمان جهادكشاورزی استان اصفهان برابر 5/1128 هكتار(345 هكتار نهال و 5/783 هكتار بارور) با متوسط عملكرد 3/1314 كیلوگرم در هكتار كه عمدتاً در شهرستانهای نطنز، فلاورجان، تیران و كرون، كاشان و شهرضا كشت می شود.